คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๘

ตามปกติบุคคลโดยทั่วไป จะแบ่งเวลาในการดำเนินชีวิตเป็นระยะ คือ วัยเด็กมีการศึกษาเล่าเรียน เมื่อเป็นผู้ใหญ่ประกอบอาชีพเพื่อเลี้ยงตนเองและครอบครัว วัยสูงอายุพักผ่อน ทางราชการกำหนดให้เกษียณเมื่ออายุครบ ๖๐ ปี แต่ยังมีบางคนหลังเกษียณอายุแล้ว ยังมีความปรารถนาดีต่อสังคม ปฏิบัติงานที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมและประเทศชาติโดยไม่พักผ่อน บุคคลผู้นั้นคือ “นายจวง เลิศไกร”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๗

การพัฒนาท้องถิ่นให้เกิดความเจริญก้าวหน้า ประชาชนในท้องถิ่น “กินดี อยู่ดี มีสุข” เป็นยอดแห่งความปรารถนาของนักพัฒนาทุกระดับ แต่การพัฒนาท้องถิ่นให้เจริญก้าวหน้าจะต้องประสบกับปัญหา และอุปสรรคนานัปการ นักพัฒนาจะต้องไม่ย่อท้อในการฟันฝ่าอุปสรรค ต้องทำงานด้วยความขยันหมั่นเพียร อดทน และเสียสละ ขวนขยายเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เพื่อนำมาปรับปรุงและพัฒนาท้องถิ่นของตน ดังเช่นนักพัฒนาตัวอย่าง ที่ทำงานอย่างทุ่มเท จนได้รับการยกย่องในระดับอำเภอและจังหวัด นักพัฒนาผู้ประสบความสำเร็จผู้นั้นคือ “นายอรัญ อินทร์แย้ม”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๗

การปฏิบัติงานของตำรวจหากเป็นไปด้วยความถูกต้องและเป็นธรรม จะทำให้เกิดความสงบสุขแก่ชุมชนซึ่งอยู่ในพื้นที่รับผิดชอบ ซึ่งในปัจจุบันนี้หาได้ไม่ง่ายนัก แต่ยังมีตำรวจนายหนึ่งมีคติประจำใจ อยากจะให้ข้าราชการตำรวจยืนอยู่บนขาของตนเองอย่างมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี ทำงานด้วยความถูกต้องเป็นธรรม และสามารถปฏิบัติตามคติประจำใจ ที่ตั้งปณิธานเอาไว้ นายตำรวจผู้นั้นคือ “พันตำรวจโทยงยุทธ เจริญวานิช”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๗

การนำบริการแพทย์แผนปัจจุบันไปสู่ประชาชนในชนบทซึ่งด้อยพัฒนา หากประสงค์จะให้ได้รับผลสำเร็จ จะใช้วิชาชีพแพทย์เพียงอย่างเดียวไม่เป็นการเพียงพอ ผู้บริหารจำเป็นจะต้องใช้มนุษยสัมพันธ์ปฏิบัติงานด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส ปฏิบัติงานในเชิงรุก โดยแพทย์ออกไปค้นหาผู้ป่วยในหมู่บ้าน ทำความเข้าใจกับผู้ป่วยและญาติจนกิจการต่าง ๆ สำเร็จลงด้วยดี ผู้บริหารทางการแพทย์ซึ่งประสบผลสำเร็จดังกล่าวมาแล้วคือ “นายแพทย์ภักดี สืบนุการณ์”
 

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๖

เพื่อให้เห็นความสำคัญของเด็ก จึงนิยมกล่าวกันว่า “เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า” เด็กที่เกิดจากพ่อแม่ที่ยากจน หาเช้ากินค่ำ เติบโตขึ้นมาโดยขาดสารอาหาร ไม่แข็งแรงสมบูรณ์ ขาดการศึกษา ติดยาเสพติด เป็นเด็กเกเร ก่อปัญหาให้กับสังคมอย่างใหญ่หลวง ถึงแม้รัฐบาลจะพยายามแก้ไขในเรื่องนี้ ก็ยังมีช่องว่างอยู่อีกมาก ทำได้ไม่ทั่วถึง มีบุคคลคนหนึ่งเห็นความสำคัญของเด็ก เห็นเด็กเป็นทรัพยากรที่สูงค่า จึงเสียสละอุทิศตนเข้าช่วยแก้ไขปัญหาให้ดีขึ้น บุคคลคนนั้นคือ “นายวัลลภ ตังคณานุรักษ์”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๖

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง มีจิตใจเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา ช่วยเหลือคนไข้ให้พ้นจากความทุกข์ทรมาน โดยไม่มีใครบังคับหรือหวังผลตอบแทนใด ๆ สมดังพระราชนิพนธ์ของล้นเกล้าล้นกระหม่อมรัชกาลที่ 6 “อันความกรุณาปรานี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน” แพทย์ผู้มีความกรุณาปรานีตามพระราชนิพนธ์ที่อัญเชิญมานี้ คือ “แพทย์หญิงวัฒนีย์ เย็นจิตร”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๖

การประกอบอาชีพต่าง ๆ ในสมัยปัจจุบันนี้ มีการแข่งขันกันเพื่อหาหนทางไปสู่ความสำเร็จคือ ผลประโยชน์สูงสุด ฉะนั้นเมื่อใครคิดค้นวิธีการที่ดีในการดำเนินงานได้ ก็จะสงวนไว้เป็นความลับเพื่อตนเองแต่เพียงฝ่ายเดียว แต่ก็ยังมีบุคคลผู้หนึ่งมีน้ำใจเผื่อแผ่รักเพื่อนร่วมอาชีพ นำเรื่องที่ทดลองทำเป็นผลสำเร็จแล้ว เผยแพร่ให้ปฏิบัติตามจนบังเกิดผลดีทั่วกัน บุคคลคนนั้นคือ “นายชำนาญ ท้วมจันทร์”
 

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๕

แพทย์แผนปัจจุบันของประเทศไทยในขณะนี้ หากเปรียบเทียบกับจำนวนประชากรทั้งหมด จะเห็นว่ายังไม่เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้นแพทย์ส่วนมากจะอยู่ในกรุงเทพมหานครและเมืองใหญ่ ๆ ในชนบทที่ห่างไกลออกไปยังขาดแคลนแพทย์มาก ทั้งนี้ เพราะแพทย์ที่ออกไปประกอบอาชีพ ต้องผจญกับความยากลำบากนานาประการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ ขาดแคลนสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ยิ่งกว่านั้น เมื่อ ๑๔ ปีมาแล้ว ยังมีอันตรายจากผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ จึงหาแพทย์สมัครใจไปอยู่ยาก แต่ก็พอมีแพทย์ผู้เสียสละ อุทิศตนไปช่วยเหลือเพี่อนร่วมชาติในถิ่นทุรกันดาร ยอมผจญกับความยากลำบากและภยันตรายทั้งปวง แพทย์ผู้นั้นคือ “นายแพทย์วีระพันธ์ สุพรรณไชยมาตย์”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๕

บุคคลโดยทั่วไป จะทำงานตามตำแหน่งหน้าที่ซึ่งได้รับมอบหมายหรือตามคำสั่งของหัวหน้างาน ทั้งนี้เพื่อรับสิ่งตอบแทนตามผลงานที่ปฏิบัติ แต่ยังมีบุคคลหนึ่งซึ่งสมัครใจทำงานนอกเหนือหน้าที่ตามอุดมการณ์ของตน เพื่อหาทางช่วยเหลือเกษตรกรให้มีคุณภาพชีวิตดีขึ้น ตลอดจนมีความมุ่งมั่นที่จะอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม อันเป็นมรดกอันล้ำค่าของชาติไว้ โดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ ทั้งสิ้น บุคคลผู้นั้นคือ “นายพิศาล บุญผูก”

คำประกาศเกียรติคุณคนไทยตัวอย่างประจำปีพุทธศักราช ๒๕๓๕

นักธุรกิจที่ประกอบอาชีพส่วนตัวพร้อมกับการช่วยเหลือสังคม เป็นเรื่องที่กระทำได้ยากที่จะให้ประสบผลสำเร็จทั้งสองประการ แต่ก็ยังมีบุคคลผู้หนึ่งที่สามารถประกอบอาชีพค้าขายพร้อมกับงานสังคมสงเคราะห์ บังเกิดผลสำเร็จเป็นอย่างดี ทั้งธุรกิจส่วนตัว และการช่วยเหลือสังคม บุคคลผู้นั้นคือ “นายเทียน ธีระกนก”